Grad was er graag bij, hij hield van muziek, hield van het samen zingen en de kameraadschap binnen het koor. Hij was een tenor, maar vanuit de historie, maakte hij deel uit van de zogenoemde ‘bassentafel’. Het waarom daarvan, is niet meer te achterhalen, maar hij hield van die bassensfeer waar ze, ook ná de repetitie, nog graag samen zongen en een biertje dronken. Elke verjaardag van een tafelgenoot werd gevierd met een gezongen proost. ‘Ein Prost mit Harmonische Klangen’ klonk dan uit volle borst. Een vrolijke en mooie traditie, die nu nog steeds in stand gehouden wordt.
Tijdens een lang koorleven, zoals dat van Grad, moet je regelmatig afscheid nemen van koorleden, door ziekte, overlijden, of omdat koorleden de buitenlandse talen of het tempo niet meer konden bijbenen. Grad veerde mee met alle ontwikkelingen. En natuurlijk, ook hij had er soms moeite mee, maar hij bleef op zijn post, zolang hij kon.
Zijn vrouw Riek was zijn grootste fan en als het kon, was ze van de partij. Trots zat zij dan in het publiek. Haar overlijden had dan ook een grote impact op Grad zijn levenshouding. Het gemis was groot. Toen de wereld door Corona heel klein werd, werd ook de wereld van Grad kleiner en kleiner. Op 1 januari 2022 zette hij zijn actieve lidmaatschap om in het buitengewone lidmaatschap. Met andere woorden: zingen dat ging niet meer, maar hij bleef lid en bleef het koor trouw. 72 Jaar lang!
En nu is er dan het definitieve afscheid. We zijn een goed lid, een goede tenor en een vriend verloren.
Bedankt Grad voor de vele jaren trouwe dienst aan ons koor. We wensen je een goede laatste reis.