En als zij dan na de repetitie naar huis ging was het altijd: “houdoe wanne, hè!” Wij zullen dit niet meer horen.
Veertien dagen geleden hebben Bep en Wim, hun huwelijksdag gevierd samen met de kinderen en kleinkinderen met een gezellig diner. Bep heeft daar nog volop van genoten.
Bep was dol op haar kleinkinderen. En net als de repetitiebezoeken moest het oppassen op de kleinkinderen eigenlijk altijd doorgaan. Ook al kon Bep het soms fysiek niet meer aan.
Dit zijn fijne herinneringen die Wim en de kinderen ons vertelden. En zo zijn er nog vele mooie herinneringen die jullie zullen steunen in de moeilijke perioden die komen gaan.
De laatste tijd ging het lichamelijk steeds minder. Met een griepje, een verkoudheid, ademtekort, etc. 3 weken geleden was zij op het koor en vertelde ze mij dat het weer iets beter ging, maar dat ze nog wel last van benauwdheid had.
Toen ik woensdagmorgen door Petra gebeld werd dat Bep was opgenomen in het ziekenhuis met een longontsteking, heb ik direct contact gezocht met Bep. Ik hoorde dat zij het erg benauwd had en daardoor bijna niet kon praten. Maar wie denkt dan dat haar gezondheid zo snel achteruit zou gaan.
En toen kwam vrijdagochtend het noodlottige bericht van haar overlijden.
Wij vertrouwen erop dat Bep nu haar rust gevonden heeft.
Namens Bestuur en Leden, Lid van Verdienste en Buitengewone Leden en Dirigent van Het Nulands Gemengd Koor wens ik Wim, de kinderen en kleinkinderen veel sterkte toe met dit afscheid van Bep en wens ik jullie toe dit verlies een plaatsje te kunnen geven. En natuurlijk ook alle andere familieleden en vrienden wens ik heel veel sterkte toe.
Bep rust zacht.
“Houdoe wanne, hè!!”